تأثیر تنش شوری و اسید سالیسیلیک بر برخی ویژگی های مورفوفیزیولوژیک گیاه بادمجان (solanum melongena var. taki) در سیستم کشت بدون خاک

شوری، مسئله بسیار جدی برای توسعه کشاورزی، به­ویژه در مناطق خشک و نیمه خشک، به­شمار می­رود. از طرف دیگر، مزایای متعدد کشت بدون خاک در این مناطق سبب گسترش استفاده از این سیستم­ها شده است. در این پژوهش، به منظور بررسی اثر سالیسیلیک اسید و تنش شوری بر خصوصیات رویشی و فیزیولوژیک بادمجان، آزمایشی به صورت فاکتوریل با دو فاکتور شامل اسید سالیسیلیک در سه سطح (صفر، 50 و 100 میلی­گرم در لیتر) و تنش شوری در سه سطح (صفر، 75 و 150 میلی­مولار کلرید سدیم) با سه تکرار انجام شد. نتایج نشان داد که اثرهای ساده و متقابل سطوح مختلف شوری و اسید سالیسیلیک، به­جز قطر شاخه، کلروفیل b و میزان عنصر کلسیم، بر شاخص­های رویشی، رنگدانه­های فتوسنتزی، قندهای محلول، پرولین و عناصر معدنی معنی­دار شد. با افزایش سطح شوری، شاخص­های ارتفاع، تعداد برگ، سطح برگ، وزن تر و خشک شاخساره، وزن تر و خشک ریشه، رنگدانه­های فتوسنتزی شامل کلروفیل a، کلروفیل b و کاروتنوئید، قندهای محلول و میزان عنصر پتاسیم کاهش یافت؛ کاربرد اسید سالیسیلیک، شاخص­های مذکور را بهبود بخشید. ولی مقدار غلظت عناصر سدیم و کلر تحت شرایط تنش شوری افزایش یافت و کاربرد اسید سالیسیلیک تا حدودی این شرایط را بهبود بخشید. همچنین، مقدار پرولین با افزایش سطح شوری و کاربرد اسید سالیسیلیک افزایش یافت. بر اساس نتایج به دست آمده و با توجه به افزایش املاح در آب آبیاری گلخانه­ها، با کاربرد اسید سالیسیلیک می­توان رشد گیاه را در شرایط شوری بهبود بخشید.